یه مدتی هست که دارم سعی میکنم از دنیای مجازی جمع کنم و برم،نه برای همیشه،فقط برای اینکه بتونم بالاخره کنترلش رو به دست خودم دربیارم :)
کاری که میدونم خیلی سخته،و خب نباید از این غافل بشم که عامل منزوی شدنم توی این مدت و افسردگی و کناره گیریم از خانواده و دوستام و اجتماع همین اینترنت و شبکه های به اصطلاح اجتماعیش بوده.
ولی خب میخوام یه مدت دور باشم و برم خودمو بکوبم و از اول بسازم :) کاری که فکر میکنم تا الان باید تموم میشد ولی خب میگن هر وقت ماهی رو از آب بگیری تازست.منم نباید دیگه بیشتر از این وقت کشی کنم.
میخوام کلی کتاب بخونم.دوباره با قدرت زبان یادگرفتن رو ادامه بدم.بازم از ته دل بخندم و با وجودم به اونایی که مستحق لبنخدن،لبخند هدیه بدم :).همه فکرای بد رو بریزم دور و آتیش بزنم این قبرستون ذهنی خود ساخته رو.میخوام یه مدت خودم باشم،خود واقعیم به دور از هرگونه فضای وبلاگنویسی و تلگرام و ایستاگرام.
امیدوارم هرچی خوبی و بدی از من حقیر توی این مدت دیدید به دل نگرفته باشید و دوست دارم دعاهای خوبتون نشانگر راهم باشه.همه شما دوستان رو از صمیم دل دوت دارم،شماهایی که باهاتون زندگی کردم و بعضی ها هرچند مدت کمی،ولی بخشی از زندگی و خاطراتم بودید :)
در آخر این اتفاق باید می افتاد،چون خودم خیلی وقته که دارم با خودم کلنجار میرم تا خودمو از این مخمصه خلاص کنم و یه مدت برم پی آرامش،ولی خب من برمیگردم شاید طول بکشه ولی برمیگردم.
+خداروشکر این روزا اتفاقای خوبی داره برای بیان میوفته و احتمال زیاد خبرای خوبی هم تو راهه.یه اتفاق مثبتی هم که اخیرا دیدم،انجمن وبلاگنویسان بیانه که انشالله بزودی فعالیت خودش رو شروع کنه و یه محفل خوبی برای رفع مشکل وبلاگنویا باشه :)
++اگه کتاب یا فیلم خوبی مدنظرتونه خوشحال میشم معرفی کنید :)
حرف آخرمم اینه که بیاین برای خودمون زندگی کنیم،نه برای نمایش دادن زندگیمون به دیگران.
+عنوان از آهنگ سخت نگیر حجت اشرف زاده
درباره این سایت